لباس سنتی زنان ایرانی چه شکلی بود؟
تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۴۱۸۱۲
تنوع آبهوایی، پیشینه تاریخی و خلق و خو و فرهنگ خاص هر خطه، لباسهای خاص هر منطقه را شکل داده است؛ لباسهایی که این روزها یا به کل خط تولیدشان متوقف شده و در حال انقراض هستند یا کنج کمدها و جالباسیها خاک میخورند.
لباسها تابلوی فرهنگی مردم خود هستند. تنوع قومیتها در ایران به تنوع پوششها منجر شده و باعث شده هر تکه از ایران به رنگی دربیاید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تنوع قومیتها در ایران به تنوع پوششها منجر شده و باعث شده هر تکه از ایران به رنگی دربیاید. تنوع آبهوایی، پیشینه تاریخی و خلق و خو و فرهنگ خاص هر خطه، لباسهای خاص هر منطقه را شکل داده است؛ لباسهایی که این روزها یا به کل خط تولیدشان متوقف شده و در حال انقراض هستند یا کنج کمدها و جالباسیها خاک میخورند. از بین تمام این لباسها، پوشش زنان ایرانی بارزتر است؛ چرا که این لباسها نمادی از فرهنگ و عقیده هستتند. بد نیست اگر سرکی بکشیم به برخی لباسهای سنتی زنان ایرانی.
زنان گیلانی؛ دامنهای پرچین و رنگارنگ
دستمال در نواحی مختلف گیلان اسامی مختلفی دارد، در تالش به آن «سرا بست»، در ناحیه و سرود «تونه دسمال»، در ماسال «بنشه دسمال» و در گرگان رود و خوشابر اسالم به آن «سر دستمال» میگویند. در جلگههای گیلان نیز دستمال به اسامی زیر خوانده میشود: روسری دستمال، پیله دسمال و سرفود که بر روی لچک بسته میشود و اصولا رنگ آن سفید است.
زنان آذربایجان شرقی؛ چادرا متدوالترین لباس عشایر آذربایجانی
لباس زنان آذربایجان به سه بخش سرپوش، تنپوش و پاپوش تقسیم میشود. فرم و شکل پوشاک زنانه در مناطق عشایری آذربایجان شرقی اکثریت قریب بهاتفاق به شیوه قدیم و شامل پیراهن بلند، دامن چیندار بلند و چارقد (روسری بزرگ) میشود.
عرقچین، روسری کلاغهای، شال و چارقد، چالما - شاماخی (سربند)، چپی (روسری)، آلاچارشاب (چادر رنگی)، اوربند (روبند) و چادرا (چادر) متداولترین سرپوشهای زنان روستایی و عشایر آذربایجان شرقی را تشکیل میداده است.
زنان ابیانه؛ چادرشبهای گلگلی
اصلا ابیانه را لباس زنانش معروف کرده است. لباس محلی زنان ابیانه عبارت است از پیراهن، شلیته، یل، روسری، سربند، چادرشب، جوراب و پاپوش یا گیوه. بانوان ابیانه در مواقعی از چادرشب استفاده میکنند که عبارت است از پارچه ابریشمی شطرنجی و چهارگوش به ابعاد ۲×۲ متر که آن را از قطر تا زده و بهصورت سهگوش به دور کمر میبندند یا روی سر میاندازند.
چادرشب معمولاً توسط بانوان ابیانه بافته و تهیه میشود. این پارچه که در زبان محلی با نام «کجی» خوانده میشود، در میان دختران جوان به رنگ زرد و در میان زنان مسن به رنگ قرمز است. زنان روستای ابیانه رسمی بهعنوان «پیشکشی» دارند که در آن روسریهای خود را در مقابل نامحرم کمی پیش میکشند.
لباس محلی شیراز؛ خوسبافیهای هندی
یکی از لباس محلی زنانه بهویژه لباس عروس در جنوب استان فارس توسط زنان هنرمند شهر «اوز» به نام خوس بافی رونق دارد. برخی بر این باورند که این لباس توسط تعداد اندکی از زنان هنرمند شهر «اوز» دوخته میشود و صنعت خوس بافی را از کشور هندوستان به اوز آوردهاند.
خوس از الیاف نقرهای تشکیل شده که بافته میشود و از آن برای تزئین شلوار، روسری، کلاه، پیراهن، جلیقه زنان و لباس کودکان استفاده میشود. بَلَ، روسری بزرگ خوس دوزی زنان محلی شیراز است.
زنان بلوچ؛ لباسهای رنگرنگ
مهمترین ویژگی لباس زنان بلوچ، رنگارنگ بودن لباسهای آنهاست؛ تا جایی که همین طیف رنگها بسیاری از عکاسان به سیستان و بلوچستان میکشاند. زنان بلوچ همراه با «جامگ» و «پاجامگ» مردانه که برای پوشش ظرافت و سلیقه زنان تغییراتی داشتهاند، «تکو» (چارقد) و سریگ (روسری) که بزرگتر از چارقد هست به سر میکند.
کفش و جوراب زنان نیز همان نامها را دارد. زنان اهل زیورآلات نیز هستند (گوشواره)، پولک، پولوه، کیگ، پور (سینهریز)، کید، سربند و مِزبری؛ زیورآلاتی است که میتوانید به همراه زنان بلوچ مشاهده کنید.
زنان بوشهری؛ جامه سیاه زنان جنوبی
بانوان در استان بوشهر پیراهن بلند دورچین به همراه عبای سیاه، مقنعه نازک سیاهرنگ، روبنده نازک، شلوار چیت و نوعی کفش صندل به نام «کوش» میپوشند.
پیراهن رسمی بانوان بوشهر جامه گشادی است که به آن پیراهن عربی میگویند و دارای تزئینات بسیار زیبا و جالب است. زنان در استان بوشهر اغلب با چادر محلی در انظار ظاهر میشوند.
زنان هرمزگانی؛ چادرهای گلابریشمی
انواع پیراهنهای زنان هرمزگانی: کَندوره، گَوَن، اُشکُم، نُشته، آستین فراخ، کِلوش، عجمی، چینی، گشاد عربی و ساده شلالی. بیشتر نوعروسان هرمزگانی از چادر ویل گلابریشمی سبزرنگ استفاده میکردند. چادر عروسان حاشیه زیبا و پشت آن اشرمه (یک نوع زریدوزی) تزیین میشد.
عروس و نوعروسان علاوه بر چادر گلابریشمی، از چادر سوفن ساده سبزرنگ با تزیینات خوس و گلابتون و پولک بوته دوزی هم استفاده میکردند. در روزها و شبهای عروسی آن را میپوشیدند و در موقع حنابندان تمام بدن به استثنا دستها و پاها آن هم تا مچ در زیر چادر سبز مستور و پوشیده میشد.
معمولا چادر بندری را به دو شیوه میبندند. نیم لا و کول زدن. در یک روش یکگوشه را با دست بر روی دوش میاندازند و طرف دیگر آزاد است و در شیوه دیگر یکطرف چادر را دور سر میپیچیدند و گوشه آن را در ناحیه گوش رها میکنند.
زنان ایلامی و سربندهای هخامنشی
یکی از مهمترین بخشهای پوشش زنان ایلامی، گلونی است. گُلوَنی یا گُل وَنی در زبان لری بهگونهای از سربند یا روسری چهارگوش که معمولا از جنس ابریشم با نقشهای سنتی است، گفته میشود. این پوششی است که زنان لُر به طرز خاصی به سر میکنند و بخشی از پوشش سنتی زنان و مردان لرستان است.
دختران نسل جدید از نوع کوچک آن بهعنوان روسری استفاده میکنند. این روسری یکی از سوغاتهای لرستان است. این سربند در گذشته در لباس مردان هم به کار میرفت و بهطورکلی سربند و دستار از زمان مادها و هخامنشیان در لباس مردان و زنان منطقه ایران استفاده میشد.
لباس زنان کرد؛ روسریهای بزرگ ریشدار
جافی، کولنجه، شال، کلاو و کلاکه اجزای اصلی لباس زنان کرد را تشکیل میدهد. کلاکه، روسری یا دستاری است که بجای کلاه مورداستفاده زنهاست. کلاکه دارای رشتههای بلند سیاهوسفید ابریشمی است که روی آن را زردوزی میکنند. لباسهای کردی از آن دسته لباسهایی هستند که هنوز رونق سابق خود را دارند؛ هرچند در مواردی دچار تغییراتی شدهاند.
منبع: برترینها
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: لباس سنتی فرهنگ زنان ایرانی زنان بلوچ لباس زنان لباس ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۴۱۸۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تکمیل جاده سربند- مشگینشهر نیازمند یک هزار و ۵۰۰ میلیارد ریال اعتبار
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اردبیل، علی یوسفزاده ظهار کرد: امسال تکمیل آخرین ابنیه فنی شامل نصب یک دستگاه پل خاص با یک دهانه ۴۴ متری ، آسفالت لایه دوم و نصب علایم ایمنی و خطکشی ۲۰ کیلومتر اول از مسیر سهراهی سربند - مشگینشهر با تامین منابع مالی مورد نیاز جزو برنامه کاری این اداره کل میباشد.
وی با اشاره به احداث ۲۰ کیلومتر دوم سربند –مشگینشهر افزود: در ۲۰ کیلومتر دوم این مسیر همزمان با عملیات خاکی ، ابنیه فنی در سطح ۶.۵ کیلومتر اول اجرا میشود.
معاون مهندسی و ساخت راه و شهرسازی استان اردبیل با قدردانی از تلاشهای پیمانکار و عوامل اجرایی این طرح اظهار کرد: با وجود بدهی اداره کل راه و شهرسازی به پیمانکاران ، عملیات اجرایی پروژه سربند- مشگینشهر با یک هزار میلیارد ریال فعال بوده و در صورت تامین منابع مالی و تخصیص اعتبار لازم ، با تکمیل و بهرهبرداری این طرح شاهد افزایش ایمنی تردد در این مسیر خواهیم بود.
یوسفزاده با بیان اینکه هماکنون ۱۱۵ دستگاه ماشینآلات سنگین و نیمهسنگین با ۱۷۸ نفر نیروی انسانی در این طرح فعالیت دارند ، افزود: جاده سربند – پارسآباد و سربند- مشگینشهر از جادههای حادثهخیز استان است که با تلاش پیمانکاران در مراحل اجرا و تکمیل قرار گرفته و انتظار میرود با اختصاص اعتبارات بهموقع تمام طرحهای بزرگراهی شمال استان شتاب بیشتری بگیرد.
وی هزینه احداث هر کیلومتر بزرگراه را ۳۰۰ تا ۳۵۰ میلیارد ریال اعلام کرد و گفت: برنامه اصلی احداث ۳۰۰ کیلومتر بزرگراه در جادههای پرتردد و حادثهخیز استان است تا با تکمیل آنها ایمنی جادهها ارتقا یافته و از میزان تصادفات جادهای کاسته شود.